Między westernizacją a tradycjonalizmem: Nauka w Europie Środkowo-Wschodniej w okresie transformacji w latach 90. XX w.

Rok 2021 oznacza trzydzieści lat od rozpadu Związku Radzieckiego i rosnące zainteresowanie historyzacją ostatnich 30 lat transformacji. Biorąc tę rocznicę jako punkt wyjścia, chcemy przyjrzeć się jednemu, konkretnemu obszarowi, który w ciągu ostatnich trzech dekad uległ znaczącej zmianie – społeczności naukowej. Zainteresowanie analizą akademii w okresie transformacji nie jest niczym nowym, i szczególnie lata 90. XX w. obfitują w zarówno literaturę analityczną jak i tą snującą plany na przyszłość. W naszym tekście zamierzamy włączyć pytania z historii nauki w analizy o transformacji lat 90. XX w. Przyglądając się zmianom zachodzącym w dekadzie po zakończeniu socjalistycznej utopii, proponujemy przyjrzeć się mechanizmom innowacji organizacyjnej i intelektualnej i umieścić je w kontekście europejskiej i globalnej integracji. Jak twierdzimy, spojrzenie na lata 90. XX w. w Europie Środkowej i Wschodniej może pomóc nam zrozumieć, jak oscylując między tradycją a innowacją zmienia się system naukowy, lub, jak proponujemy je określić w naszym studium przypadku, selektywną „westernizacją” i równie selektywnym „tradycjonalizmem.”