Zmiana paradygmatu w polskiej filozofii matematyki dziewiętnastego wieku

Polska dziewiętnastowieczna filozofia matematyki ma swe źródła głównie w okresie romantyzmu, co ma związek z wpływem dominującej wówczas filozofii idealistycznej. Upadek filozofii romantycznej wyzwolił proces przemian w obrębie filozofii polskiej, ale dotychczas nie analizowano, jak przełożyło się to na przemiany w obrębie polskiej filozofii matematyki. W niniejszym artykule przedstawiono, w jaki sposób dokonało się przejście od metafizycznego podejścia do filozofii matematyki ukształtowanego w dobie romantyzmu do nowszego paradygmatu pozytywistycznego. Te przemiany związane są z działalnością filozofów: Henryka Struvego, Antoniego Molickiego i Juliana Ochorowicza oraz matematyków: Karola Hertza i Samuela Dicksteina. W artykule ukazano również jak pewne ukryte (tj. nie wymieniane wprost) idee z pogranicza filozofii nauki i szeroko rozumianej filozofii odegrały kluczową rolę w zmianie paradygmatu w polskiej filozofii matematyki