Inżynieria najwyższego kalibru: Kazimierz Siemienowicz i kulminacja rewolucji wojskowej

Okres między śmiercią Galileusza a publikacją Principiów Newtona przyniósł wielki postęp w nauce i technologii wojskowej. Na szczególną uwagę zasługują dokonania Kazimierza Siemienowicza na polu techniki artyleryjskiej i rakietowej. Dominujące znaczenie tych systemów uzbrojenia pozostaje tak samo aktualne, jak w 1650 roku, kiedy ukazało się dzieło Siemienowicza pt. Wielka sztuka artylerii. Technika rakietowa definiuje stosunki władzy, niezależnie od tego czy rakieta wystrzeliwana jest na oślep przez granicę państwową, czy jest groźnie umieszczona w silosie jako międzykontynentalny pocisk balistyczny. Projekty Siemienowicza, czyli wielostopniowe rakiety ze stabilizatorami delta-skrzydła i dyszami wyrzutowymi, stały się instrumentami władzy państwowej. Spuścizna Siemienowicza: prace nad nauką o artylerii, ujednolicenie skali kalibru, optymalizacja jakości prochu oraz pionierska praca na temat rakiet, kwalifikuje go jako główną postać w kulminacji rewolucji wojskowej w XVII w.